Speelrust

Er zijn zo van die momenten op een dag die we allemaal herkennen.

Ge staat net op het punt op uw koffietje te laten doorlopen en daar gaan we 'Mamaaaaaa, kom jeeeeee?'.

En dan zucht ge, want eigenlijk wou ge net even een momentje voor uzelf nemen. En snel volgt die spanning in uw schouders al, want ge wilt er ook voor hen zijn. Maar ge hebt echt gewoon eventjes een momentje nodig. Kort na die spanning in u schouders komt dat stemmetje in uw hoofd: 'Ja maar, een goede mama.....'. Vul zelf maar aan.

Dat innerlijk geknaag, ik ken het maar al te goed. Dus ge geeft maar toe, want nog zij, nog dat stemmetje gaan anders zwijgen en voor ge het weet ben je weer aan het geven. Ik deed dat ook, altijd aan iedereen geven, maar nooit tijd om te nemen. Tot mijn lichaam zei stop! Dat werd een grote innerlijke zoektocht. Wat ik daar ontdekte was dat mijn kleine aapje niet elke minuut mijn aandacht nodig had. Momentjes oprechte, volle aandacht waren genoeg om haar tonnetje liefde te vullen. Die overige momenten kon ze ook best zonder me. Sterker nog, van die overige momenten zag ik haar groeien, door zelf te ontdekken, zelf te spelen en zelf te ervaren. Speelrust zou ik het graag noemen. Zo een momentje op de dag waarop ik iets voor haar klaarzet. En terwijl zij dat momentje zelfstandig speelt, neem ik een momentje voor mezelf. Geen schuldgevoel, maar wel duidelijkheid en veiligheid. 

Wat ik ook ontdekte was dat dit momentje niet moest bestaan uit het grootste, duurste of mooiste spel of speelgoed. Het moest iets zijn dat haar niet te veel uitdaging gaf, zodat ze er zelf mee aan de slag kon gaan, maar wel net genoeg uitdaging om er een leuk moment gefocust mee bezig te blijven zijn. Het draaide ook niet om een groot voorbereidingsmoment of haar uitleggen hoe het werkte. Het draaide om nieuwsschierigheid opwekken, om haar op ontdekking te laten gaan en om mijn momentje rust. En hoe vaker we probeerden, hoe langer haar spel kon duren. Zonder je illusies voor te stellen, ging dat proces niet altijd zonder slag of stoot. Het was voor mij erg observeren naar waar haar interesses lagen en kunnen ( meer info daarrond kan je terugvinden in de gids 'aapjes in actie) en het was voor haar opbouwen van een momentje in de buurt te zitten, naar in de andere kamer. Dat vertrouwen en gevoel van veiligheid bouwde op. Maar vanaf dan, een wereld van verschil..

Ik zie het telkens terug bij ouders die het proberen:

• Het kindje leert zich focussen en ontdekt dat spelen zónder mama ook fijn kan zijn.

• Jij krijgt een moment om op te laden, zonder dat knagende schuldgevoel.

• En samen heb je daarna méér energie voor verbinding, in plaats van frustratie.

Nu hoor ik u denken he: 'Dat lukt thuis nooit'. En het lijkt ook zo mooi om waar te zijn. 

Maar zet straks eens en bakje met daarin 3 gekleurde bakjes , verschillende kleuren pompommetjes, lepel of pincet neer. Ik daag je uit.. Zet het gewoon neer aan een tafeltje bij jou in de buurt en kijk hoe je kleintje erop reageert. Ga er zelf niet mee aan de slag, laat het gewoon even staan. Soms zijn er niet eens woorden nodig om interesse op te wekken. 

Gaat je kleintje ermee aan de slag? Dan nodig ik je graag uit om de gratis starterskit rond speelrust via de button hieronder te downloaden. Daarin kan je meer tips en tricks terugvinden om effectief met speelrust aan de slag te gaan. Ik wil die deur graag voor je opendoen. 

Liefs, 

Kim